Wiedzieć jak żyć.
Mieć tak pięknego pecha jak ja, to już naprawdę problem. Podrzeć rajstopy przy wysiadaniu z samochodu na pięć minut przed rozpoczęciem uroczystości. Do tego trzeba mieć chyba talent. Witajcie w zaledwie trzecim poście na moim blogu od początku roku! Niezwykłe jak jedno wydarzenie potrafi przypomnieć człowiekowi o czymś. A dokładnie o blogu. Blogu, w którym obiecuje i nie dotrzymuje obietnic tak często, że cudem jest pojawienie się jakiegokolwiek wpisu. Jednakże nie bądźmy tacy pesymistyczni i wczujmy się w ten piękny miesiąc, którego nazwa, z jakiegoś powodu mi nie leży. Maj, cudowny maj, gdzie zakończenie roku czuć tak bardzo, że aż się oddala. Czyż to nie jest piękne, po zakończonych egzaminach siadasz przy stoliku, obserwujesz naturę i uświadamiasz sobie jak bardzo masz przerąbane, bo nie masz pojęcia gdzie chcesz iść do szkoły i nie wiesz co chcesz robić w życiu. Cudowne. Dzisiaj tak krótko, ponieważ naprawdę jestem padnięta. Jedakże, tylko, gdy nie idzie się do szkoły można po...